Wednesday, April 21, 2010

Rあин




train in japan
running through rain
drops on the glas
like diamonds
heavens and stones

いつから、いつまで、
僕らの
変な人生
生活と
言うもの
僕はだれ
だれかな。。。

ветром снесло
и унесло
имя мое
вдаль как перо
сердце молчит
небо стучит
мой дикий вид
кто я такой?

identität
bleibt unerkannt
ich bin mit mir
selbst unverwandt
ich bin dabei,
mich zu vergessen
spiegelung bleibt
unangemessen

No comments:

Post a Comment